Herstfwandeling

De laatste 2 weken waren erg druk geweest. Werk, studie, zakenreizen etc. kortom weinig aandacht gehad voor ons druifje. En dat was te merken.

Luna werd wat rustiger en zenuwachtiger van onze "bliksembezoekjes".

Vandaag een halve dag gewerkt en de rest van de dag besteed aan Luna. We hebben dan ook gedaan wat ze het liefste doet: Wandelen in het bos.

Na snel thuis te hebben omgekleed en zowel voor Luna als voor het baasje de lunch te hebben ingepakt zijn we vertrokken naar de St. Pietersberg. Met het zonnetje in de rug en een lekker briesje zijn we begonnen aan de lange wandeling, zonder riem.... die was ik vergeten.

Luna liet merken dat ze het geweldig vond en liep mooi voor me uit. Na een paar honderd meter vond ze het al tijd om te picknicken. Na een duidelijke Nee, ging ze maar in staking.

We zijn maar snel doorgelopen voor dat ze boel ging vervuilen.

De intentie van vandaag was o.a. om de berg weer eens van wat andere kanten te bekijken. Na een smal weggetje te zijn ingelopen kwamen we op een gegeven moment bij een kudde schapen aan. De enige weg verder was door de poort midden door de kudde heen of teruglopen. Tja, wat doe je dan?! Luna stond al te water tanden en een paar honderd meter teruglopen zag ik niet echt zitten. Dan maar net als een schaapje Luna er door heen gedragen. Later op de terugweg herkende ze de uitgang en rende er maar meteen op af. Arme schaapjes.

Een stuk verder op zijn we van het pad afgeweken en hebben we langs de bosrand gelopen. Ze vond het geweldig, al die bladeren die op pad lagen werden gebruikt als een ballen bak. Hard rennen en dan buikschuiven. We waren nog niet halverweg of de tong hong al uit de bek.

Toen zag ze het licht. Ze liep een bergje op in het midden van het bos en direct achter gluurde de zon tussen de bomen door. Tja, een engel, maar dat wisten we al.

Totdat moment waren we al een flink end onderweg, ik geloof dat we al een uur aan het wandelen waren, toen we door een grasveldje moesten. In het midden zat een man met een pet op te genieten van het zonnetje en het uitzicht. Nu was het alsof ze een spook zag, luid blaffend en springend bleef ze staan en weigerde ze achter mij aan het te komen. Ik was namelijk al langs de man gelopen. Tot genoegen van de vreemdeling ging het zo een tijdje door. Uiteindelijk heb ik de duivel opgehaald en zijn we in een grote boog om de man heen gelopen.






Uitgeput van alle commotie vond het Luna het tijd worden om eens
even lekker te pauzeren onder het genot van een hapje en een drankje.
Aangekomen bij de duivelsgrot hebben we een fijn plekje gezocht
waar we zijn neer geplofd. Alsof ze in de woestijn had gelopen, zo'n dorst.

Nadat ik mijn broodje op had, heeft Luna zich de brokjes laten smaken.
Tot mijn verbazing. Op dit moment maakt ze qua eten een wat moeilijke periode door. Soms wel, dan weer niet en vaak met kleine beetjes.

Na een "Maastrichts" kwartiertje zijn we begonnen aan de laatste etappe van deze dag.

Na wat afdalingen moesten we al vrij vlot weer een flinke berg omhoog.

Met de lunch nog in de maag begon ik, en volgens mijn ook Luna, toch wel wat vermoeid te raken.

Eenmaal boven bereikten we het hoogste punt en dat was erg aangenaam. We zijn even in het gras gaan zitten, Luna tussen mijn benen en vol in de wind. Ze vond het heerlijk, lekker de wind door de haren en oh oh oh wat is ze dan mooi.

Als ze rent en de wind golft door haar vacht is ze echt op haar mooist.

Na een toch van 3 uur was ze moe maar voldaan.

Eenmaal thuis gekomen moest ik wel nog even het "bos" uit haar haren kammen. Nu bleek dat ze geen puf meer had om te protesteren, zo mak als een lammetje liet ze zich kammen.

Daarna was het tijd voor dutje. Of ze tevreden was? Ik denk het wel.

Vanavond, het is 21.30, is ze weer helemaal zichzelf geweest. Ze heeft haar bakje leeggegeten en al het speelgoed uitgehaald, hetgeen letterlijk betekent dat ze het ons gebracht heeft zodat we mee moesten spelen.

High five van Luna en tot later!!

dierendag 2008

En ja hoor, voor ons is de eerste dierendag (Luna-dag) aangebroken. Helaas was het niet mogelijk dat het baasje op deze dag aanwezig kon zijn. Om het niet al te gek te maken, hebben we het ontbijt, maar hetzelfde gehouden. De wel bekende brokken :-), waar Luna geen zin in had. Om 13.00uur was het feest. Het rondje begon, met het ophalen van Djune (de "Labrador" van Stan en Mischa). Wat een drukte van jewelste op de achterbank. Toch maar goed voor Luna dat het baasje er niet bij was, omdat hij anders had gezien hoe ze de achterbank hadden afgebroken.

Daarna ging de reis verder, ophalen van haar grote vriendin Evie. Samen met mama Thewissen op naar het subtropisch zwemparadijs Mosaqua in Gulpen. Vandaag was het hier mogelijk om te gaan zwemmen in het buitenbad. Eenmaal aangekomen, was het zeer druk van alle hondjes die wel zin hadden in een verfrissende duik. Djune sprong als eerste in het water. Hadden wij toch mooi gehoopt dat Luna en Evie zouden volgen. Helaas, het grote veld waar ze konden rennen was leuker. Nadat ze hevig hadden gerend, kwam als eerste Evie kijken.

Ze kwam niet verder dan de eerste trapjes.

Vervolgens was Luna aan de beurt, maar schrok van het grote geweld om haar heen. Moest dan ook niks weten van het water en ging uitgebreid naar alle andere honden op de ligweide kijken.

Nadat ze flink waren uitgerend, zijn we naar huis gegaan. Daar wachtte voor Luna haar grote traktatie. Toen ze nog bij Harm en Hermien woonde, begrepen we dat ze dol was op toostjes met haring. En zoals het een vis in het wate...op de wal betaamt, liet ze het zich smaken!

Al met al een zeer geslaagde dag! (op naar de verjaardag..... met flinke blaf, Luna)

Regiowandeling zeeland

Het moest er een keer van komen. Zo vaak hadden we al gepland om een keer mee te lopen met een doezen tocht, maar nog nooit was het er van gekomen.

Zondag 5 oktober stond er een wandeling gepland in Vlissingen. Na een goede rit van 2 uur kwamen we aan op de plaats van bestemming. Ruim op tijd, maar geen doezen te zien. Tja, zitten we nu wel goed...? Maar zoals zo vaak het geval is, zijn de mensen die het verst komen het eerst aanwezig. Uiteindelijk kwam alles goed en troffen we de andere doezen.

Luna en Evie maakte het allemaal niet uit. Druk rollebollend in de auto hadden ze geen idee waar ze naar toe gingen. De enige zorg die wij hadden was of ze nog wel wat energie over hadden en en hoe nat we zouden worden. Het was een gigantisch hondenweer en het zou voorlopig niet beter worden. Ook niet in Limburg. Maar met wat reserve kleding hebt, maaktte het niet meer uit hoe nat we zouden worden.

Na een kleine voorstel ronde begonnen we eindelijk Aan de wandeling. Het moet gezegd worden, het gebied waar we liepen voordat we het strand bereikte was echt super mooi. Mooi grasveldjes met beekjes. Van alle doezen was er een zo gek om vanaf de kade in een beek te springen, alle doezen stonden erbij en keken ernaar. Onze Luna loopt meestal wel een plas in, tot aan de buik, maar dit was toch wel te veel van het goede.

Na een paarminuten hadden we de kust bereikt waar ze lekker konden ravotten en uitwaaien. De wind was guur en de regen bereikte door alle kieren en gaten de uiterste beschermingslaag.

Na ongeveer een uur bereikte we een strandhuisje waar iedereen even lekker kon bijkomen, incl de honden. Onder het genot van een lekker koekje gingen de honden braaf liggen.

Luna vond het wel even welletjes en lag ze met de rug naar iedereen toe om even op temperatuur te komen. Als die nieuwe onbekende gezichtjes waren toch wel indrukwekkend.

Na een welkome intermezzo begonnen we aan de 2e helft. Die was nog geen minuut oud of we liepen al tegen een muur van bearded collies die flink in de meerderheid waren. Nou dat was een spektakel. Het mooie was dat een verdwaalde collie door een paar overmoedige doezen de ring werd uitgejaad. Even later gebeurde precies hetzelfde met Golden Retriever die dacht even te kunnen spelen met een paar langharige.

Toch wel bijzonder dat een groep onderling onbekende honden zich zo samen pakt.Na een totale tocht van ongeveer 2 uur zat het erop. Na een droogsessie van een half uur in de motregen was het gezelschap gereed om terug te rijden. Moe en voldaan sprongen de hondjes in de auto en zakte eens breed onderuit. Luna had zich voor het gemak maar het mandje van Evie "gestolen" aangezien de baasjes hare waren vergeten...

Het duurde niet lang of de 2 doesjes waren al in slaap gevallen. Idem als het baasje even later..

Al met al was het zeer zeker de moeite waard. Ook ondanks de regen. Zodra we de doezen zien rennen, springen zijn we al om en is de regen maar bijzaak.

Tot de volgende keer

(meer foto's: http://usdoesje-fotoos.blogspot.com/)